Tusz do rzęs – najbardziej popularny kosmetyk upiększający na świecie. Bez względu na kolor skóry, wiek, kulturę czy status społeczny- można go znaleźć w kosmetyczkach nawet tych kobiet, które zasadniczo nie lubią się malować. Na wytuszowane rzęsy pozwala się nawet w firmach i instytucjach, których polityka ubioru, czyli tzw. dress code nie aprobuje makijażu, na przykład w służbach mundurowych. Na tej podstawie można wyciągnąć tylko jeden wniosek- to nie kwestia upodobań- umiejętnie podkreślone rzęsy zawsze wyglądają lepiej niż zaprezentowane w swojej naturalnej formie.
Pierwsze udokumentowane wzmianki na temat czarnej substancji używanej do przyciemniania rzęs, brwi i powiek pochodzą z Egiptu. Około 4000 lat p.n.e. zaczęto stosować tam substancję o nazwie khol. Służyła ona zarówno kobietom jak i mężczyznom do maskowania oczu, co miało ich ochronić przed wpływem złych duchów. Mieszanka składała się z minerałów, węgla, miodu, wody oraz odchodów krokodyla. Przez wpływ Egiptu, khol stał się następnie popularny w Babilonii, Grecji oraz Imperium Rzymskim, po którego upadku zaczął rozpowszechniać się w całej Europie w celach wyłącznie kosmetycznych.
W czasach wiktoriańskich kobiety eksperymentowały nawet w domach, tworząc własne mieszanki na bazie sadzy lub popiołu. Dopiero w roku 1830 Eugene Rimmel – ekspert w dziedzinie perfumerii – podjął się stworzenia tuszu do rzęs z prawdziwego zdarzenia. Specyfik ten składał się ze sproszkowanego węgla i wody, dołączona była również szczoteczka do nakładania go na rzęsy. Ten rodzaj tuszu był tuszem w kamieniu. Aby go nałożyć na rzęsy trzeba było nawilżyć dołączoną do niego szczoteczkę na którą najczęściej pluto, dlatego zaczęto nazywać ją „plujką”. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę, a Rimmel mógł w końcu wprowadzić na rynek własną firmę kosmetyczną.
W roku 1913 człowiek o imieniu TL Williams stworzył dla swojej siostry o imieniu Maybel niezwykle podobną substancję. Cztery lata później rozpoczął sprzedaż wysyłkową swojego produktu, z którego zrodziła się znana nam po dziś dzień firma Maybelline.
Dopiero w roku 1957 Helena Rubinstein wpadła na pomysł umieszczenia substancji w tubie i sprzedawanie jej w komplecie ze szczoteczką. Choć nadal używanie tuszu wiązało się z niemałym bałaganem, był to bardzo ważny krok we właściwym kierunku. Zaledwie rok później Revlon jako pierwszy wprowadził na rynek tusz w postaci w jakiej sprzedaje się go do dnia dzisiejszego. Nic dziwnego, że od tego momentu popularność maskary szalenie wzrosła. Malowanie rzęs zaczęło wreszcie być szybkie i łatwe.
Wraz z wynalazkiem i rozwojem fotografii oraz filmu tusz do rzęs stał się podstawowym narzędziem przy kreowaniu nowego standardu urody. Klasyczne piękności starego kina jak Pola Negri, Greta Garbo czy Marlena Dietrich uwodziły spojrzeniem, a przeciętne kobiety co raz bardziej pragnęły się do nich upodobnić.
Obecnie możemy wybierać wśród niezliczonych rodzajów tuszu do rzęs. Producenci kuszą nas nowościami, ulepszają szczoteczki i szatę graficzną swoich produktów, tusze stają się coraz bardziej wielofunkcyjne i od dawna nie jesteśmy już zmuszone malować rzęs tylko na czarno. Od 6 tysięcy lat nie zmieniło się jednak jedno – kobiety pragną długich, gęstych rzęs.
